İnsanoğlu azla yetinmiyor,hep daha fazlası, daha, daha ve daha…Gençliği hoyratça kullanıp ya çok verimsiz geçiriyor ya da deli gibi işe kendini verip gençliğin tadını çıkaramıyor.Sonra gün gelip yaş kemale erince saçta aklar,tende kırışıklıklar belirince o güzel gençliğin uçup gittiği akla vuruyor.Ya da bir gün bir hastalık geliyor ve artık o eski sağlığın sende değil,belki yürümeye bile takatin kalmamış oluyor!

Peki biz elimizdekilerin değerini biliyor muyuz?Evi olmayan onca insan varken bizler evimizi beğenmeyip daha büyüğünü istiyoruz.Karnımızın değil,gözümüzün doyduğu kadarını arıyoruz.Sağlıklı olmamız yetmiyor,sivilceyi kendimize dert ediniyoruz.Hep bir arayış,hep daha fazlasının peşindeyiz.Zengin çalışmaktan fakirin hafta sonu evdeki huzurunu arar olmuş,fakir ise zenginin aldığını alabilmek için katbekat borcun içine giriyor.

Herkeste bir kendinde olmayanı arama telaşı.Nefsin hazzında gitmekten, şükrün huzurunu unutmuş durumdayız.Aslında denklem çok basit ‘‘Azmin kadar nefis edeceksin,elde ettiğine şükredeceksin.”

Şükret !

Bu sabah sağlıklı uyandığın için,

Sağlığını kaybettiysen hala nefes alabildiğin için,

Karnını doyurabilecek yemeğin olduğu için,

Giyecek kıyafetin olduğu için,

Sevdiklerin yanında olduğu ve seni sevenlerin olduğu için,

Gözlerin gördüğü için ve elde ettiğin her şey için şükret!

VAR OLUŞUNA ŞÜKRET!

Potansiyelini keşfetmen dileğiyle…