İnsanların eşyalar için yaşadığı zamanlardayız.Bir telefon için 3 aylık maaşını yatıran da var, çocuğunun eğitimi yerine kendine kıyafet alanda.Hiç çocuğu halıya bir şeyler döktü diye çocuğunu döven bir anneye denk geldin mi ya da sen böyle bir durum yaşadın mı?Peki o halı mı daha değerliydi yoksa çocuğun hissettikleri mi? Halı o kadar değerliyse neden yerdeydi ve neden üzerine basılıyordu ?Hata çocukta mıydı yoksa o ”değerli ” halıyı oraya koyan annede mi?

Eşyalar hayatın olmazsa olmazı,onlarsız bir yaşam elbette söz konusu değil!Fakat eşyalara sahip olmakla onlara ait olmak arasında ince bir çizgi var,sen bu çizginin hangi tarafındasın ?Yaşam dediğimiz şey anılardan ibaret.Eşyalar gider yenileri gelir,ama kırdığın kalp o anı hiç bir zaman unutmaz.

Eşyanın amacına uygun hareket etmesine izin ver,araba arabalığını yapsın,koltuk koltuk olmanın hakkını versin,süpürge evi temizlesin ve sen de eşyaya ”eşya” kadar değer ver!Unutma; eşya sana hizmet etmek için var,yarın olmak zorunda değil; o olmazsa yenisi olur ya da hiç olmaz, çok mühim değil.Seni iyi ya da kötü,değerli ya da değersiz yapan şey eşya değil!Seni sen yapan, SENSİN.

Sen eşyaya sahip ol,eşya sana değil.Hadi bugün o misafire sakladığın kırılır diye korktuğun yemek tabaklarını kendin için getir sofraya.Kırılırsa da mühim değil,senden değerli hiç değil !

Potansiyelini keşfetmen dileğiyle…